Ta strona wykorzystuje ciasteczka (cookies). Używane są one w celach statystycznych oraz by ułatwić korzystanie z serwisu.
Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na ich używanie zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

Zgodnie z unijnym Rozporządzeniem o Ochronie Danych Osobowych (RODO) informujemy, że dane osobowe użytkowników
nie są przechowywane ani przetwarzane przez Administratora strony internetowej.

Polityka prywatności w naszym serwisie

title

Wschodnia część Borów Tucholskich, a zwłaszcza tereny w środkowym biegu rzeki Wdy, od dawna urzekały niepowtarzalnością krajobrazu. Ze względu na wartości przyrodnicze, historyczne i kulturowe, a także walory krajobrazowe, 16 lutego 1993 roku, utworzono Wdecki Park Krajobrazowy. 

Leosia – mała osada położona w Powiecie Świeckim, w gminie Drzycim. Tutejsza okolica posiada duże walory przyrodnicze i turystyczne.

W Leosi, przed zejściem na kładkę znajduje się łączka papieska, z kapliczką upamiętniająca wizytę papieża Jana Pawła II. Napis na kamieniu: „Ja tam u Was byłem… Pilnujcie mi tych szlaków… Jan Paweł II. Na pamiątkę pobytu Ks. K. Wojtyła”. Upamiętnia ona pobyt Ks. K. Wojtyły z młodzieżą pod koniec 1956 r. na spływie kajakowym. 

Pomnik ustawiony na pamiątkę pobytu Ks. K. Wojtyły w 60 rocznicę spływu kajakowego.

            

           

           

           

          

        

W Leosi znajduje się również olbrzymi głaz narzutowy nazwany kamieniem św. Wojciecha. Jak jest jego historia?

Ze Świecia św. Wojciech rozpoczął swą podróż do Leosi, gdzie znajduje się wielki kamień. 

Św. Wojciech wędrował przez nasze tereny do Prusów w roku 997, za panowania króla Bolesława Chrobrego. Tereny te zamieszkane były w większości przez ludność, która chrześcijaństwa nie znała.

Św. Wojciech przebywając w istniejącym kościele grodowym, dowiedział się, że niedaleko świeckiego grodu znajduje się pogański ołtarz – wielki głaz przywleczony przez lodowiec i na tym głazie odprawiane są ceremonie związane z dawnymi bóstwami, w które wierzyła ludność mieszkająca na tych terenach.

Św. Wojciech postanowił pokazać siłę prawdziwej wiary, wiary w Jedynego Boga. Przybył tutaj, w te okolice z towarzyszącym mu orszakiem i tu (ponoć) na tym głazie odprawił msze św.

Ludność okoliczna, która wierzyła w pogańskie bóstwa słowiańskie, myślała, że go trafi jakiś piorun, ziemia się zapadnie, różne inne wydarzenia się zdarzą, ale te stare słowiańskie bóstwa nie zadziałały. Wiara, którą prezentował św. Wojciech była silniejsza i w ten sposób, ludzie mieszkający tutaj (zwani też jak „puszczańscy”, tak ich nazywano) przekonali się do wiary chrześcijańskiej i w ten sposób św. Wojciech nawrócił ich. 

Z głazem związane są legendy – jedna głosi, że z tego miejsca św. Wojciech wygłosił jedno ze swoich kazań w drodze do Prus.
Według innego podania diabeł przenosił kamień by przegrodzić nurt Wdy, na szczęście nie zdążył przed świtem i był zmuszony porzucić go kilometr od rzeki. Dlatego określa się go nazwą „Diabelski Kamień”.

Granitowy głaz jest pomnikiem przyrody nieożywionej o obwodzie 24,5 m, szerokości 8,8 m i wysokości 3,8 m. W wykazie zinwentaryzowanych pomników przyrody. Niektórzy twierdzą, że ¼ głazu jest widoczna, natomiast ¾ znajduje się pod ziemią.

Za: http://parki.kujawsko-pomorskie.pl/…/kapliczki-i-krzyze-prz…

            

            

            

Foto: Cayetano

JSN Dona is designed by JoomlaShine.com